تحسین زندگی به کمک هنر

کمتر کسی پیدا می شود که موقع نوشیدن یک نوشابه، به قوطی آن دقت کند. اما هنرمندی مثل جسپر جونز، تندیسی از دو قوطی نوشابه برنزی می سازد و ما را وا می دارد تا این بار در مقابل شکل و ظاهر این شئی مکث کنیم و با دقت به آن بنگریم.

این تندیس وقتی به تمام اشیاء و افراد و تجربیات زندگی, ما تعمیم داده شود به ما یادآوری می کند هر چیزی ولو کوچک و ناچیز، در خود اندکی زیبایی دارد که قابل تحسین, است. می توان با دیدن آن از زندگی, لذت برد و ما بیهوده فکر می کنیم همه چیز را و همه کس را به اندازه کافی دیده ایم و باید به دنبال اتفاقات و آدم ها و تجربیات شگفت انگیز باشیم!

هنر می تواند ابزاری برای تحسین, زندگی, باشد. همیشه لازم نیست صحنه های نبرد یا فتوحات سرداران بزرگ، یا زندگی, اشراف زادگان و یا زرق و برق تجاری سلبریتی ها را توی چشم ما فرو کند و باعث آزردگی ما شود. بلکه می تواند حتی با به تصویر کشیدن ساعت نوشیدن یک چای ساده در اتاقی که با میز و صندلی ای ساده اما خوش رنگ تزئین شده است، آرامشی که استحقاق آن را داریم به ما عطا کند. این همان لذتی است که ژان باتیست شاردن در اثر " چای خوردن بانو " به تصویر کشیده است. می توانید خود را در آرامش این تابلو غرق کنید.