اگر بخواهد!

حکومتی که می تواند در طول دو هفته تمام امکاناتش را برای مسافرت زیارتی بسیج کند و چهار میلیون انسان را جابجا کند، حتما می تواند این کار را برای باقی اموراتش هم انجام بدهد! مثلا حل مشکلات آب و برق و گاز کشورش! یا وضعیت اقتصادی و معیشت مردمی که زیر بار فشار تورم از نفس افتاده اند! این حکومت کافی است اراده کند تا همه مشکلاتش را یکی پس از دیگری حل کند! تولید واقعی را از سر بگیرد. فرصت های تجاری با جهان را باز کند. از پتانسیل استراتژیک جغرافیایی اش آنطور که باید استفاده کند. همان جبر جغرافیایی که همه در حال فرار کردن از آنند! جغرافیایی که حلقه ی اتصال شرق و غرب است و بی شمار موقعیت رشد و ترقی و بالندگی برای این مرز و بوم و مردمش دارد! این حکومت اگر بخواهد کاری کند، نه دژمن می تواند جلویش را بگیرد نه ابر و باد و مه و خورشید!!

.

پ.ن: مثلا تصورش را بکنید؛ تمام امکانات بسیج بشوند برای یک جشنواره ملی رقص و موسیقی! بعد از هر شهر و استانی، از هر فرهنگ و زبان و جغرافیایی، کلی نوازنده و خواننده و رامشگر! در این جشنواره سراسری شرکت کنند... مثلا یک تور باشد از شمال به جنوب از شرق به غرب... بعد فکر کنید چند میلیون ایرانی از این حرکت استقبال می کنند؟! چند میلیون ایرانی همراه این کاروان می شوند؟! چه تاثیر روحی و روانی ای روی مردم می گذارد؟ بعد همین حرکت بشود یک جاذبه ی گردشگری... بجای موسیقی بگذارید نمایش و تئاتر! بگذارید مجسمه و نقاشی! بگذارید جشنواره لباس! صنایع دستی! بگذارید تاریخ و فرهنگ و کتاب و غذا و ... بگذارید زندگی!... بگذارید شادمانی! بگذارید رونق اقتصادی... همه اش که نباید عزادار بود و از مرگی به پیشواز مرگ دیگری شتافت!!

.

.